کاربرد روش SCS در مطالعه و بررسی هیدرولوژی منابع آبي

داده هاي دبي اوج رواناب سطحي در طراحي سازه هاي هيدرولوژيكي بسيار مهم و حياتي مي باشد. مطالعه وضعيت رواناب سطحي در يك حوزه آبخيز به علت تعداد كم ايستگاه هاي هيدرومتري، كمبود آمار بارندگي و وجود داده هاي ناقص ناشي از كمبود آمار در سري داده هاي آماري بسيار مشكل است. در چنين شرايطي كه با فقدان ايستگاه هاي هيدرومتري مواجه هستيم، روش SCS يا روش معروف به شماره منحني يكي از روش هاي مناسب و كاربردي جهت انجام مطالعات رواناب سطحي است. در اين تحقيق جهت به كارگيري روش SCS در مطالعه وضعيت استراتژيك منابع آبي، حوزه آبخيز خركش سميرم واقع در جنوب استان اصفهان با مساحت 25/11063 هكتار انتخاب گرديد. به منظور انجام تحقيق از نقشه هاي توپوگرافي 50000/1، عكس هاي هوايي، اطلاعات باران سنجي، فيزيوگرافي، ژئومورفولوژي، كاربري اراضي، قابليت اراضي و نتايج بازديد هاي صحرايي استفاده شده است. با توجه به اطلاعات موجود در منطقه، حجم، عمق و دبي ماكزيمم ويژه رواناب سطحي با روش SCS برآورد و هيدروگراف واحد سيل به دست آمده است. هم چنين بر روي ماكزيمم دبي لحظه اي سالانه آناليز آماري انجام شد. نتايج به دست آمده از تحقيق بيانگر دقت خوب روش SCS در برآورد رواناب سطحي با توجه به اطلاعات باران سنجي موجود بوده و نيز بهترين توزيع آماري، لوگ پيرسون تيپ III تشخيص داده شد.

كلمات كليدي:

روش SCS، رواناب سطحي، هيدروگراف واحد سيل، لوگ پيرسون، حوزه آبخيز خركش سميرم

دریافت فایل