استفاده از وضعيت پوشش گياهي جهت ارزيابي كمي بيابان¬زايي

حدود 43 ميليون هكتار از اراضي تحت آبياري در مناطق خشك جهان، در معرض فرآيندهاي مختلف تخريب سرزمين مانند شور و قليايي، ماندابي و بياباني شدن قرار دارند كه انسان بيشترين نقش را در اين فرآيندها دارد. هدف از اين تحقيق، بررسي نقش عوامل انساني در پديده­ي بيابانزايي مي­باشد. بدين منظور از دو معيار وضعيت تخريب پوشش گياهي و مديريت اراضي استفاده شد كه هر كدام از اين معيارها، خود داراي شاخص­هايي مي­باشند.. داده­هاي هر يك از شاخص­ها، پس از آناليزهاي آماري و تعيين نرمال بودن با استفاده از آزمون كولموگروف- اسميرنوف در محيط    15، وارد محيط Arc GIS 9.3 گرديد و براي تهيه نقشه هر يك از اين شاخص­ها، از روش­هاي معكوس فاصله وزني و كريجينگ معمولي و گسسته استفاده گرديد. بدين منظور، از روشي كه بالاترين دقت را داشت، استفاده گرديد. در ادامه نقشه­ها بر اساس روش مدالوس امتيازدهي شده و از ميانگين هندسي شاخص­  hy;هاي هر يك از معيارها، نقشه نهايي وضعيت هر معيار تهيه گرديد و در ادامه، از ميانگين هندسي دو معيار وضعيت پوشش گياهي و مديريت اراضي، نقشه وضعيت فعلي بيابانزايي دشت سگزي اصفهان بدست آمد. نتايج نشان داد كه تمامي منطقه در كلاس خيلي شديد بيابانزايي قرار مي­گيرد. نتايج همچنين نشان داد كه شاخص­هاي درصد پوشش گياهي و مديريت اراضي مرتعي به عنوان مهمترين شاخص­هاي تاثيرگذار در پديده­ي بيابانزايي منطقه سگزي اصفهان مي­باشند.

دریافت فایل